Η θετική έκβαση της υπόθεσης της Μαρινόπουλος αποτελεί το επιχειρηματικό θρίλερ του νέου έτους. Με πολλούς, και την μεταβατική ιδιοκτησία της πολύπαθης αλυσίδας, να εκφράζουν επιφυλάξεις για την συμφωνία, οι εργαζόμενοι για μία ακόμα φορά είναι τα μεγάλα θύματα.
Οι μισθοί των εργαζομένων της Μαρινόπουλος – που από 12000 την εποχή της δόξας έφτασαν τις 6000- μέχρι τον Δεκέμβριο του 2016 καταβάλλονταν (με καθυστερήσεις και έναντι). Όμως, ακόμα και τώρα που η διαδικασία της εξαγοράς φαίνεται να ολοκληρώνεται, όλο μοιάζουν να βρίσκονται «στον αέρα».
Η δυσπραγία που προκαλεί η παρατεταμένη ταλαιπωρία των εργαζομένων της Μαρινόπουλος έχει και άλλη μία παράπλευρη απώλεια: Οι εργαζόμενοι έχουν χωριστεί στα δύο. Από την μία οι εργαζόμενοι της Νότιας και Κεντρικής Ελλάδας και από την άλλοι οι συνάδελφοι τους από την Β. Ελλάδα. Οι μεν κατηγορούν τους δε για «σιωπή και εργοδοτική στάση».
Λυπηρό το φαινόμενο. Να χωρίζονται οι εργαζόμενοι και δια των σωματείων τους να αλληλοκατηγορούνται. Και επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις, οι συγκρίσεις βοηθούν την κατανόηση, ας δούμε τι συνέβη σε μία άλλη, ανάλογης κλίμακας, εξαγορά.
Όταν τα my market εξαγόρασαν τη Βερόπουλος τον Φεβρουάριο του 2016, περισσότερες από 4000 θέσεις εργασίας διασώθηκαν. Με την ολοκλήρωση της εξαγοράς, η αλυσίδα ανακοίνωσε αύξηση 100 ευρώ σε όσους υπαλλήλους της Βερόπουλος που πληρώνονταν με το βασικό μισθό, ενώ λίγο αργότερα αντίστοιχη αύξηση έλαβαν και οι διευθυντές και υποδιευθυντές της Βερόπουλος.
Ίσως, τέτοιες πρακτικές να βοηθούν τους εργαζόμενους να συνεχίζουν το έργο τους συνεισφέροντας απρόσκοπτα την εργασία τους, που αποτελεί το βασικότερο κριτήριο για την επιβίωση και την μακροημέρευση κάθε υγιούς επιχείρησης.