Μπορεί ένα ρομπότ να θεωρηθεί υπεύθυνο για τις πράξεις του; Ανησυχώντας για τους κινδύνους αστικής ευθύνης και για θέματα ασφαλείας, οι Ευρωπαίοι νομοθέτες ισχυρίζονται πως είναι καιρός να εξετάσουν πιο προσεκτικά τη χρήση των ρομπότ από τους πολίτες.
Απομαγνητοφώνηση:
Είτε πρόκειται για την οδήγηση αυτοκινήτων, τη σίτιση και την άμελξη των αγελάδων είτε για την πραγματοποίηση χειρουργικής επέμβασης, τα ρομπότ πραγματοποιούν σημαντικά βήματα στην εργασία και αποκτούν πρόσβαση σε ένα ευρύ φάσμα αγορών. Ο αριθμός τους έχει αυξηθεί στα 1,7 εκατομμύρια στον κόσμο. Ωστόσο, η αύξηση αυτή εγείρει κάποια επείγοντα ερωτήματα: έχουν τα ρομπότ διακαιώματα; Αν ναι, ποια είναι αυτά; Από ποιες ηθικές αρχές θα πρέπει να δεσμεύονται; Μπορούν να θεωρούνται υπεύθυνα για ατυχήματα; Είναι καιρός, οι ευρωβουλευτές να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα. Το πρώτο πράγμα είναι ότι πάντα πρέπει να λέει κανείς στους ανθρώπους ότι το ρομπότ δεν είναι άνθρωπος και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει άνθρωπος. Ένα ρομπότ μπορεί να δείξει ένα συναίσθημα. Αλλά δεν θα το νιώσει ποτέ. Μπορεί να είστε σωματικά εξαρτημένοι, όταν χρειάζεστε ένα ρομπότ για κάποιες εργασίες. Ωστόσο, δεν πρέπει ποτέ να θεωρήσετε ότι το ρομπότ είναι άνθρωπος και ότι σας αγαπάει.
Μπορεί να στερούνται συναισθημάτων, αλλά δεν εξαιρούνται από τους κανόνες. Αν κάποιο ρομπότ προκαλέσει κάποια βλάβη, αυτή η βλάβη θα πρέπει να αποκατασταθεί: όχι μόνο από τον ιδιοκτήτη του ρομπότ, αλλά και από τους σχεδιαστές, τους κατασκευαστές και τους χρήστες του. Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται τα αυτοδιδασκόμενα ρομπότ, τα οποία έχουν σχεδιαστεί, ώστε να παίρνουν αποφάσεις από μόνα τους. Οι ευρωβουλευτές πρότειναν για αυτά υποχρεωτική ασφάλιση, καθώς είναι λιγότερο προβλέψιμα από τις προηγούμενες γενιές. Μέχρι στιγμής, η νομοθεσία σχετικά με τη χρήση των ρομπότ από τους πολίτες είναι σχεδόν ανύπαρκτη στα περισσότερα κράτη μέλη. Οι ευρωβουλευτές ελπίζουν η Ευρωπαϊκή Ένωση να ενημερωθεί σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις.
