Χαραμάδα αισιοδοξίας ανοίγεται για το μέλλον της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, λόγω των εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στην Τουρκία. Όπως δείχνουν τα πράγματα, η κρίση στη γειτονική χώρα δεν είναι μόνο πολιτική αλλά και βαθύτατα οικονομική, με άμεσες επιπτώσεις σε μια σειρά από κλάδους και δραστηριότητες.
«Πολλοί τουρκικοί όμιλοι έχουν αναγκαστεί να διακόψουν την παραγωγική τους δραστηριότητα, επειδή δεν έχουν χρήματα για να παραγγείλουν πρώτες ύλες. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ οι Τούρκοι αγόραζαν παραδοσιακά γύρω στο 60% με 70% της παραγωγής του ελληνικού βαμβακιού, φέτος είναι ζήτημα αν απέκτησαν το 5%-10% της παραγωγής μας, με το υπόλοιπο να κατευθύνεται στην Αίγυπτο, την Ινδονησία και σε εμπορικούς οίκους», δηλώνει στο Euro2day.gr παράγοντας της αγοράς.
Τα πλήγματα που έχει δεχτεί η βιομηχανία της γειτονικής χώρας από το φθινόπωρο έως σήμερα είναι πολλά και μεγάλα, καθώς:
• Η τοπική λίρα έχει χάσει περίπου το 15% της αξίας της, με τις τουρκικές εταιρείες να είναι σε μεγάλο βαθμό δανεισμένες σε ξένο νόμισμα (δολάριο).
• Από το φθινόπωρο έως σήμερα, η τιμή του βάμβακος έχει κερδίσει γύρω στο 20% σε όρους σκληρών νομισμάτων.
• Κατά υψηλό μονοψήφιο ποσοστό έχουν αυξηθεί στη γειτονική χώρα το κόστος της ενέργειας, όσο και οι αποδοχές των εργαζομένων.
• Σε σειρά επιχειρήσεων, η κυβέρνηση έχει αντικαταστήσει τις διοικήσεις των εταιρειών, τοποθετώντας δικούς της ανθρώπους!
«Για να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα, θα αναφέρω το εξής: Η τουρκική εσωτερική αγορά είναι μεγάλη και χαρακτηρίζεται από πολύμηνες πιστώσεις (συνήθως τεσσάρων ή πέντε μηνών). Έτσι, μια εταιρεία που εισπράττει σήμερα σε λίρες τις πωλήσεις του φθινοπώρου, καλείται να αγοράσει πρώτη ύλη σε πολύ υψηλότερες δολαριακές τιμές βάμβακος, έναντι μιας πολύ επαχθέστερης συναλλαγματικής ισοτιμίας και έχοντας δει το ύψος των δανείων της να εκτοξεύεται στα ύψη», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Η επίδραση στην Ελλάδα
Η τουρκική κρίση έχει επηρεάσει έμμεσα και την Ελλάδα, καθώς η γειτονική χώρα είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της -όποιας έχει απομείνει- εγχώριας βιομηχανίας μας. Και αυτό γιατί οι Τούρκοι έχουν αναγκαστεί να σηκώσουν το ύψος των τιμών, με αποτέλεσμα η ανταγωνιστική πίεση για τις ελληνικές εταιρείες να αμβλυνθεί, τουλάχιστον ως ένα βαθμό.
Αυτό σημαίνει πως όσο οι ελληνικές εταιρείες είναι ευέλικτες, αξιόπιστες και ποιοτικές (και ιδίως αν έχουν αγοράσει βαμβάκι το φθινόπωρο, όταν οι τιμές ήταν σαφώς χαμηλότερες), μπορούν να ελπίζουν φέτος σε μια καλύτερη χρονιά.
Το ζητούμενο ωστόσο είναι αν η κρίση της Τουρκίας αποτελεί ένα έκτακτο και μη επαναλαμβανόμενο γεγονός, ή αντίθετα το πρόβλημα της γειτονικής οικονομίας είναι δομικό, άρα θα διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αν και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα στο συγκεκριμένο ερώτημα, οι περισσότεροι πιστεύουν πως το τουρκικό πρόβλημα θα έχει μακροπρόθεσμο χαρακτήρα.
«Οι κινήσεις Ερντογάν δεν έχουν βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα και όλα δείχνουν πως οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας θα επιδεινωθούν. Αυτό σημαίνει πως για μια σειρά από λόγους -μεταξύ των οποίων και η σιγουριά στις παραδόσεις, η αξιοπιστία και η καλή ποιότητα-, οι ελληνικές βιομηχανίες θα μπορούσαν να καρπωθούν ένα υψηλότερο μερίδιο από το τρέχον. Επίσης, μια τουρκική οικονομία που κατηφορίζει, θα έχει ολοένα και μικρότερες δυνατότητες να επιδοτεί έμμεσα τις τοπικές της βιομηχανίες.
Ένα δεύτερο ζητούμενο επίσης αποτελεί και τον τρόπο που θέλει (ή δεν θέλει…) η ελληνική πολιτεία να στηρίξει την ελληνική παραγωγή. Θα πρέπει για παράδειγμα να γίνουν κινήσεις προκειμένου να περιοριστεί το ενεργειακό και το μη μισθολογικό κόστος, όπως επίσης προκειμένου να δοθεί η απαιτούμενη χρηματοδότηση για την υλοποίηση των εξαγωγών», υποστηρίζει ιδιοκτήτης ελληνικής κλωστοϋφαντουργικής εταιρείας.
