Η πλαστική σακούλα: Αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας για πολλά χρόνια τώρα.
Σύμβολο μιας κοινωνίας χωρίς περιβαλλοντικές ευαισθησίες, μας «συνόδευε» πάντα στα ψώνια μας. Ύστερα, παρατημένη και έρημη, κατέληγε σε θάλασσες, σκουπιδότοπους και συχνά στα… ενδότερα μικρών ή μεγάλων πουλιών και ψαριών.
Αυτά και πολλά άλλα συζητήσαμε στις αρχές Οκτωβρίου στην εκδήλωση «Προτάσεις και Δράσεις για τη μείωση χρήσης της πλαστικής σακούλας» που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Μίλτου Κύρκου και δική μου, στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα. Το παρών έδωσαν πανεπιστημιακοί καθηγητές, αλλά και εκπρόσωποι από το πρόγραμμα LIFE DEBAG, το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, το σύλλογο ΑΡΧΕΛΩΝ, και άλλοι ενδιαφερόμενοι. Οι ομιλίες και τα στοιχεία που ακούστηκαν τεκμηρίωναν τις καταστροφικές συνέπειες της πλαστικής σακούλας, που παρέμενε αθάνατη σε θάλασσες και σε στεριές.
Στον… αντίποδα της καταστροφής ο Δήμαρχος Αλοννήσου, η αντιδήμαρχος Χίου και η εκπρόσωπος της Συνεταιριστικής Εταιρείας Σίφνου μας παρουσίασαν την άλλη Ελλάδα, όπου η πλαστική σακούλα έχει αντικατασταθεί -σε μεγάλο βαθμό- από την πάνινη. Στα προοδευτικά αυτά νησιά, οι κάτοικοι μαθαίνουν σιγά-σιγά να ζουν χωρίς τη βολική, αλλά και βλαπτική ταυτόχρονα πλαστική οικοσκευή μας.
Υπάρχουν κι άλλα καλά νέα. Από την αρχή του χρόνου η Πολιτεία απεφάσισε, υπακούοντας και σε Ευρωπαϊκές επιταγές, να επιβάλλει ένα μικρό τέλος στις πλαστικές σακούλες, για να περιορίσει έτσι την χρήση τους. Κι ενώ ήταν σχεδόν ανύπαρκτη η ενημέρωση των πολιτών, και ίσως γι’ αυτό υπήρξε σφοδρή αντίδραση στο μικρόκοσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το «θαύμα» έγινε: Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, τον Ιανουάριο του 2018 καταναλώσαμε συνολικά 65%-70% λιγότερες πλαστικές σακούλες σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2017. Το πιο αισιόδοξο όμως στοιχείο είναι ότι 6 στους 10 συμπολίτες μας δηλώνουν ότι θα χρησιμοποιούν στο μέλλον τσάντες από πανί ή άλλα υλικά, που θα είναι φιλικά προς το περιβάλλον.
Η μάχη, λοιπόν, της πλαστικής σακούλας φαίνεται να κερδίζεται, αλλά δεν έχει ακόμα τελειώσει. Ίσα- ίσα μόλις ξεκίνησε. Ακόμα όμως και αν φτάσει κάποια στιγμή σε ένα νικηφόρο τέλος, υπάρχουν πολλά, και δύσκολα να γίνουν. Η Ελλάδα συνήθισε να υπονομεύει, πολλά χρόνια τώρα και σε πολλά επίπεδα, ό,τι απλόχερα της δώρισε η φύση: Τις μαγευτικές θάλασσες και τα δάση της, το φυτικό της κόσμο και τα μοναδικά τοπία της. Είθε, η αισιόδοξη εξέλιξη στη μάχη της πλαστικής σακούλας να οδηγήσει σε μια αλλαγή νοοτροπίας και σε μια κοινωνία πιο ευαίσθητη απέναντι στο περιβάλλον και στο ίδιο της το μέλλον.
Γιώργος Γραμματικάκης
