Οι Ένοπλες Δυνάμεις και όλοι οι Έλληνες θρηνούν σήμερα ένα παλληκάρι που έπεσε στο καθήκον. Τον λοχία των αλεξιπτωτιστών μας, που τραυματίστηκε θανάσιμα σε μια απαιτητική νυχτερινή άσκηση.
Γνωρίζω καλά τις προσπάθειες των ενστόλων μας να αποφεύγονται τα ατυχήματα με αυστηρά μέτρα ασφαλείας στις μονάδες. Η εκπαίδευση όμως είναι επίπονη ώστε να κρατά το στράτευμα αξιόμαχο. Και, δυστυχώς, εκεί καραδοκεί και ο κίνδυνος.
Οι συνθήκες της οδυνηρής απώλειας σίγουρα θα διαπιστωθούν. Αλλά τώρα, είναι ώρα περισυλλογής. Η σκέψη μου στρέφεται στην οικογένεια του λοχία που χάθηκε με το εθνόσημο στο στήθος. Η Πολιτεία θα βρίσκεται δίπλα της.
Μίλησα ήδη με τον αδελφό του, που ανήκει επίσης στις επίλεκτες δυνάμεις μας. Και ένιωσα διπλά λυπημένος. Αλλά και διπλά υπερήφανος. Από αυτόν, και όλους τους συναδέλφους του, ένα μόνο ζητώ: Κάντε το πένθος για τον χαμένο συμπολεμιστή, θάρρος και πείσμα για την υπεράσπιση της πατρίδας. Θα είναι η καλύτερη τιμή στη μνήμη του.
