Υποχρεωτική θα είναι η δημοσιοποίηση στοιχείων από τις εταιρίες στην ΕΕ, ώστε να διευκολύνονται οι συγκρίσεις και να αποκαλύπτονται τυχόν μισθολογικές διαφορές ανάμεσα στα φύλα.
Με 427 ψήφους υπέρ, 79 κατά και 76 αποχές, η ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενέκρινε την Πέμπτη νέους κανόνες για τη διαφάνεια των αμοιβών. Σύμφωνα με τους νέους κανόνες, προκειμένου να διασφαλίζεται η δυνατότητα σύγκρισης των αμοιβών, τόσο τα κριτήρια για τη μισθολογική διάρθρωση όσο και τα συστήματα επαγγελματικής αξιολόγησης και κατάταξης θα πρέπει να είναι ουδέτερα ως προς το φύλο. Οι προκηρύξεις για θέσεις εργασίας και οι τίτλοι των θέσεων αυτών δεν θα πρέπει να αναφέρονται σε συγκεκριμένο φύλο, ενώ οι διαδικασίες πρόσληψης θα πρέπει να διεξάγονται χωρίς διακρίσεις.
Στις εταιρείες που διαπιστώνεται ότι το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων είναι πάνω από 5%, οι εργοδότες θα υποχρεούνται να αξιολογούν τις αμοιβές σε συνεργασία με τους εκπροσώπους των εργαζομένων τους. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές κυρώσεις, όπως πρόστιμα, για τους εργοδότες που παραβιάζουν τους κανόνες. Εργαζόμενα άτομα που έχουν υποστεί ζημία λόγω της παραβίασης των κανόνων θα έχουν στο εξής το δικαίωμα να ζητούν αποζημίωση. Οι νέοι κανόνες λαμβάνουν για πρώτη φορά υπόψη τις πολλαπλές διακρίσεις που μπορεί να υφίσταται μια εργαζόμενη, καθώς και τα δικαιώματα των μη δυαδικών ατόμων.
Απαγόρευση του μισθολογικού απορρήτου
Οι κανόνες ορίζουν ότι τα εργαζόμενα άτομα και οι εκπρόσωποί τους θα έχουν το δικαίωμα να λαμβάνουν σαφείς και ολοκληρωμένες πληροφορίες σχετικά με τις ατομικές και τις μέσες αποδοχές ανά φύλο. Επίσης θα απαγορευτεί το απόρρητο των αμοιβών: στο εξής οι συμβάσεις εργασίας δεν θα επιτρέπεται να εμποδίζουν τους εργαζόμενους να αποκαλύπτουν το επίπεδο του μισθού τους ή να αναζητούν πληροφορίες σχετικά με τις αμοιβές στη δική τους ή σε άλλη κατηγορία απασχόλησης.
Μετατόπιση του βάρους της απόδειξης
Σε θέματα που αφορούν τις αμοιβές, το βάρος της απόδειξης θα μετατοπιστεί στην εργοδοσία. Αν ένα εργαζόμενο άτομο θεωρεί ότι δεν έχει εφαρμοστεί η αρχή της ίσης αμοιβής και προσφύγει στη δικαιοσύνη, η εθνική νομοθεσία θα πρέπει να υποχρεώνει την εργοδοσία να αποδείξει ότι δεν υπήρξε καμία διάκριση.
Δηλώσεις των εισηγητριών
Η Samira Rafaela (Renew Europe, Ολλανδία) από την Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων δήλωσε: «Το σημαντικότερο για μένα ήταν να διασφαλιστούν τα πλέον συμπεριληπτικά και αποτελεσματικά μέτρα μισθολογικής διαφάνειας για τα εργαζόμενα άτομα. Όχι μόνο έχουμε επιτέλους υποχρεωτικούς κανόνες για την αντιμετώπιση του μισθολογικού χάσματος μεταξύ των φύλων, αλλά όλοι οι πολίτες της ΕΕ θα μπορούν πλέον να αναλαμβάνουν δράση, να αναγνωρίζεται η προσφορά τους και να προστατεύονται από τις μισθολογικές διακρίσεις. Τα μη δυαδικά άτομα θα έχουν στο εξής το ίδιο δικαίωμα στην πληροφόρηση με τους άνδρες και τις γυναίκες. Είμαι περήφανη που με την παρούσα οδηγία ορίζουμε για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή νομοθεσία τις πολλαπλές διακρίσεις και τις περιλαμβάνουμε ως επιβαρυντικό στοιχείο για τον καθορισμό των κυρώσεων».
Η Kira Marie Peter-Hansen (Πράσινοι, Δανία) από την Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων δήλωσε: «Η νομοθεσία αυτή ξεκαθαρίζει ότι δεν αποδεχόμαστε κανενός είδους μισθολογικές διακρίσεις λόγω φύλου στην ΕΕ. Ιστορικά, η εργασία των γυναικών υποτιμάται και υποαμείβεται, και με αυτή την οδηγία κάνουμε ένα σημαντικό βήμα για να εξασφαλίσουμε ίση αμοιβή για εργασία ίσης αξίας. Είμαι πολύ περήφανη για το γεγονός ότι το Κοινοβούλιο κατόρθωσε να διευρύνει το πεδίο εφαρμογής, να ενισχύσει τον ρόλο των κοινωνικών εταίρων και να διασφαλίσει ισχυρά ατομικά και συλλογικά δικαιώματα».
Επόμενα βήματα
Το Συμβούλιο θα πρέπει πλέον να εγκρίνει επίσημα τη συμφωνία. Στη συνέχεια το κείμενο θα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ. Οι νέοι κανόνες θα τεθούν σε ισχύ είκοσι ημέρες μετά τη δημοσίευσή τους.
Σχετικές πληροφορίες
Η αρχή της ισότητας των αμοιβών κατοχυρώνεται στο άρθρο 157 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων εξακολουθεί να υφίσταται σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και ανέρχεται σε περίπου 13%, με σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει μειωθεί ελάχιστα.
