Η εκλογή Τραμπ σηματοδοτεί μια νέα εποχή ακραίου λαϊκισμού και ακροδεξιάς πολιτικής. Αντίθετα με τους περισσότερους πολιτικούς που δεν τηρούν τον λόγο τους, ο Τραμπ πρωτοτυπεί καθώς εννοεί αυτά που λέει. Δυστυχώς, όμως, η πιστή εφαρμογή της πολιτικής του είναι επικίνδυνη και οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, σε παγκόσμιες συγκρούσεις.
Άρθρο του Παναγιώτη Σφαέλου, Δημοσιογράφος-Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Kent
Ο Τραμπ ήδη εφαρμόζει το αντιδραστικό του πρόγραμμα. Χτίζει τείχη, απαγορεύει την είσοδο σε Μουσουλμάνους και επιτίθεται στο κοινωνικό κράτος των ΗΠΑ με την ανάκληση του Obamacare. Έχει επίσης διακόψει τι εμπορικές σχέσεις με την Ευρώπη αναστέλλοντας την Συμφωνία TTIP, οδηγώντας τις ΗΠΑ σε έναν οικονομικό προστατευτισμό.
Η εκλογή Τραμπ σε συνδυασμό με το Brexit και την άνοδο της ακροδεξιάς στα κράτη μέλη της ΕΕ δημιουργούν ένα εκρηκτικό κλίμα. Ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνεται ενώ η οικονομική κρίση κάνει τους ευρωπαίους πολίτες να μην πιστεύουν στο όραμα της ενωμένης Ευρώπης. Δεν μπορούν να δουν τον στόχο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αλλά, ευτυχώς, ο στόχος μιας πολιτικής ένωσης παραμένει ακόμα ενεργός.
Η ΕΕ κλονίζεται από το Brexit, τον αντί-ευρωπαϊσμό και τις ακραίες πολιτικές Τραμπ. Αυτή η κρίση είναι μεγάλη ευκαιρία για την ΕΕ να αποκτήσει μια πραγματικά κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα με δικό της στρατό. Η εξάρτηση της ΕΕ στο ΝΑΤΟ ήταν οικονομικά συμφέρουσα λύση στο παρελθόν αλλά της έκοβε την δυνατότητα να έχει της δικής της αμυντική προστασία. Ο Τραμπ ήδη έθεσε θέμα για το ΝΑΤΟ λέγοντας ότι είναι ένα παρωχημένο σύστημα. Επίσης, είπε ότι τα έξοδα του ΝΑΤΟ θα πρέπει να καταμεριστούν στις χώρες μέλη. Συνεπώς, η καλύτερη λύση σε αυτή την συγκυρία είναι η δημιουργία κοινής ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής που θα ενισχύσει την διεθνή θέση της ΕΕ. Η απάντηση στις αποσχιστικές τάσεις και την συμπόρευση ΗΠΑ Βρετανίας είναι περισσότερη Ευρώπη, περαιτέρω πολιτική ολοκλήρωση, κοινή αμυντική πολιτική με κοινό στρατό.
Η κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα της ΕΕ είναι ένας τομέας που παραμένει υπό διακυβερνητική συνεργασία, καθώς τα εθνικά συμφέροντα των κρατών μελών δεν έχουν επιτρέψει την ένταξη της στην κοινοτική μέθοδο λήψης αποφάσεων αποτρέποντας την περαιτέρω ολοκλήρωση της. Θα πρέπει λοιπόν σταδιακά να περάσουμε στην «κοινοτικοποίηση» της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας ώστε η ΕΕ να έχει μια κοινή φωνή στην διεθνή πολιτική σκηνή.
Συνολικά, η εκλογή Τραμπ και οι παράπλευρες συνέπειες της μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με ένα αρραγές μέτωπο από την πλευρά της ΕΕ δίνοντας έμφαση στην κοινή εξωτερική πολιτική αλλά και στην γενικότερη πολιτική ενοποίηση της σε ένα σύστημα ομοσπονδίας ή έστω συνομοσπονδίας. Η λύση είναι η βελτίωση της συνοχής της ΕΕ και όχι η διάσπαση της σε μια κρίσιμη εποχή εθνικιστικών εξάρσεων.
